Usiadła potem do lektury Prostej opowieści autorstwa pani Inchbald, starając się zrozumieć rozterki i cierpienia niejakiej panny Milner. Po pewnym czasie zdziwiło ją ogromnie, że główna bohaterka ciągle rzuca się na kolana przed swoim opiekunem i uznała ten zwyczaj za wielce irytujący. Nie mogła powstrzymać się od myśli, że panna, zamiast stawów, winna częściej gimnastykować swój umysł.

na koniec semestru nie znaleźć się wśród najgorszych. Widziała juŜ światełko w tunelu.
Coś ją ścisnęło za gardło. Prawie ją pocałował. Po dwóch latach dał jej sygnał,
nigdy go o nic nie poprosiła, denerwował go.
pełne napięcia.
- Santos nam pomoże. Jeżeli go poproszę, on nam pomoże. Wszystko będzie dobrze.
Fakt, że od zawsze pociągały go przede wszystkim kobiece
— To wszystko twoja zasługa, Angie.
Nie, Baverstock poluje na całkiem inną zwierzynę, tak jak przypuszczał oberżysta. O kogo innego może mu chodzić, jak nie o pannę Stoneham?
miejsca za stołem. - Może też masz ochotę?
jej pracę z pensją tak wysoką, o jakiej nawet nie marzyła. I nie Ŝałował tego
Adela miała ją właśnie poinformować, że majątek Lysandra to zupełna ruina i powinien zostać sprzedany, ale w ostatniej chwili powstrzymała się. Była na tyle przebiegła, że domyś¬lała się, iż za pozorną obojętnością kryje się coś więcej. Jako aktywna członkini stowarzyszenia misjonarzy poznała siłę milczenia i wiedziała, że może być czasem najlepszą strategią. Uważała pannę Baverstock za osobę interesowną i dość bezwzględną, więc dopóki nie pozna jej zamiarów, postanowiła nie robić sobie z niej wroga.
W ostatnim dniu życia Lily zmieniła testament. Jak na ironię, River Road House zapisała Glorii, zaś resztę majątku pozostawiła Santosowi. Dla niego był to cios - nie dlatego, by uważał, że zasłużył sobie na ten dom. On ten dom kochał.
Jakby nagle wróciła mu świadomość; wyprostował się, cofnął parę kroków i
- Najstarsza ma na imię Lizzie. Bardzo urodziwa blondyneczka.

Najwidoczniej zależało mu na niej mniej, niż sądziła, bo inaczej dawno by się z nią pogodził.
ciaśniej płaszczem, podciągnęła kolana pod brodę i objęła je rękami, nadsłuchując szumu
cię ścigał!
- Becky, doprowadzasz mnie do szaleństwa. - Uniósł lekko jej ciało, zagłębiając się w
kieszeniach.
Krystian aż wyjrzał zza krzaków dyskretnie, uważnie obserwując całą sytuację.
- Co za widok! - Nie zamierzała przedwcześnie wypadać z roli. Podeszła do biurka, wzięła do ręki plik studolarówek, podniosła je do twarzy i wciągnęła głęboko powietrze. - Mmm, kocham ten zapach. Jest taki zmysłowy, nie sądzi pan?
skórki. Co za ogromna suma! Z trudem mogła uwierzyć, że właśnie wygrał pieniądze, które
łatwo też mógł przekupić jakiegoś sługę Westlanda, żeby mu donosił, co się dzieje w
przywiązał się do Fifiego, to już nie była zwykła przyjaźń, obaj o tym wiedzieli, dlatego
Becky przymknęła na moment oczy. Chyba życie Aleca nie wyglądało tak różowo, jak
wokół jej postaci. Z rozpostartymi rękami wpatrywała się w białe obłoczki na niebie tak
Przesunął dłonią po krótkich, ciemnych włosach Evy, wichrząc je energicznie. Wiedział, że
I dla niego, i dla Becky zaświtała teraz nadzieja.
- Nic mi o tym nie wiadomo.